Sommige mensen moeten er niet aan denken om vijftig jaar lang voor dezelfde baas te werken, maar voor de Liesselse Jos Berkers (65) is het de normaalste zaak van de wereld. Al een halve eeuw werkt hij bij Kalkzandsteenfabriek Hoogdonk van Xella, eerst in Liessel en tegenwoordig op de Limburgse locatie in Echt.
Afgelopen zaterdag vierde hij al een feestje in Den Draai in de Zeilberg en kwamen familie, vrienden, collega’s en oud-collega’s hem feliciteren. Deze maandag werd hij bij het bedrijf verrast met taart, bloemen en foto’s van Jos die waren opgehangen door de hele fabriek: “Overal waar ik vanmorgen kwam hingen ze, van de zagerij tot het kantoor en de productiehal, dus iedereen was goed op de hoogte van mijn jubileum”, vertelt Jos lachend.
LTS
Hij kan zich nog goed herinneren hoe hij als 15-jarige begon bij wat in de volksmond ‘D’n Brink’ wordt genoemd: “Dat was gisteren op de kop af precies vijftig jaar geleden. De LTS duurde in die tijd maar drie jaar, dus daarna ben ik meteen aan het werk gegaan. We waren bij ons thuis met zeven personen en dan was het wel fijn als ik ook wat mee kon helpen met de inkomsten.”
De reden om juist bij de kalkzandsteenfabriek te beginnen had voor Jos te maken met zijn fascinatie voor techniek. “De kranen en andere machines en installaties op het terrein vond ik heel fascinerend. Het werk bestond in eerste instantie vooral uit uiteenlopende karweitjes en poetswerkzaamheden. Zo moesten bepaalde machines eens in de zoveel tijd zuiver gemaakt worden. Dan ging ik bijvoorbeeld met een pikhouweel de kalkaanslag verwijderen. Dat ging toen nog zo, allemaal met de hand”, vertelt Berkers.
“Als ik ergens aan begin, dan ga ik er ook helemaal voor.”
Hoewel er in die tijd over het algemeen vroeger in het leven werd gestart met werken dan nu, was de Liesselnaar toen veruit de jongste werknemer bij de kalkzandsteenfabriek. “Ik was de enige van 15 jaar oud bij de fabriek. Er waren er wel van 17 of 18 jaar oud, maar die bleven meestal niet lang”, zegt Jos.
Terreinbaas
Dat hij het wel al zolang bij dezelfde werkgever uithoudt, heeft onder meer te maken met zijn eigen instelling: “Als ik ergens aan begin, dan ga ik er ook helemaal voor. Dat heb ik ook met dingen buiten het werk. Zo ben ik bijvoorbeeld ook al 50 jaar lid van ZSV en iets van 40 jaar lid van de supportersvereniging van PSV.”
Berkers heeft daarnaast in zijn werk de nodige variatie meegemaakt: “Binnen het bedrijf kreeg ik de mogelijkheid om in de loop der jaren steeds andere taken te vervullen, mezelf te ontwikkelen en mijn verantwoordelijkheden uit te bouwen. Op een gegeven moment mocht ik meewerken in de ploeg en uiteindelijk werd ik terreinbaas in Liessel.”
Gevoel van vrijheid
Behoefte aan ander werk heeft Jos nooit gehad: “Er zijn natuurlijk mensen die altijd denken dat het gras bij de buurman groener is en voor een kwartje per uur meer al van baan veranderen. Zo zit ik niet in elkaar. Ik heb het werk in de open lucht altijd heerlijk gevonden. Het geeft een gevoel van vrijheid”, legt Berkers uit. “Natuurlijk was het wel eens even afzien tijdens regenbuien of toen we nog echte winters hadden en je met min 18 graden buiten stond. Maar alles bij elkaar gezien heb ik nooit een dag spijt gehad van dat ik als 15-jarige met dit werk begonnen ben.”
In de 50 jaar bij het bedrijf heeft Jos veel zien veranderen: “Vroeger was het werk fysiek veel zwaarder. Toen moest je nog met een koevoet de stenen blokken uit een gloeiendhete oven vissen. Tegenwoordig druk je op een knopje en gebeurt het automatisch.”
Nog nooit verslapen
Ook veranderde voor Berkers 32 jaar geleden veel toen hij van het ouderlijk huis aan de destijds nog bestaande Regenweg in Liessel verhuisde naar een nieuw onderkomen. “Toen Wim Sanders vertrok uit de woning bij de poort van D’n Brink heb ik gevraagd of ik daar mocht gaan wonen. En dat was mogelijk, dus sinds dat moment woonde ik dus op een paar meter van mijn werk.”
“In al die 50 jaar heb ik me nog nooit verslapen. Wel heb ik een keer een nachtje over moeten slaan omdat ik tijdens een toepavond de tijd was vergeten.”
Toch zorgde dat er niet voor dat Jos makkelijker dacht over op tijd bij de fabriek aanwezig zijn. “In al die 50 jaar heb ik me nog nooit verslapen. Wel heb ik een keer een nachtje over moeten slaan, omdat ik tijdens een toepavond de tijd was vergeten. Pas om 04.30 uur kwam ik er achter hoe laat het was. Dus ik moest daarna snel naar huis met de gewonnen worst achterop de fiets. Vervolgens snel mezelf omkleden zodat ik nog net precies op tijd voor het werk aanwezig was”, aldus Berkers.
Vermist duo
Hij heeft ook eerstehands alle consternatie meegekregen rond de sinds 1974 vermiste stratenmakers Hans Martens en Piet Hölskens uit Asten. Hun lichamen zouden zich mogelijk in een auto in de waterplas van de zandafgraving in Liessel bevinden. In de nacht van 16 op 17 maart 1974 zouden de twee na een avondje uit in Deurne volgens de politie om het leven zijn gekomen door moord.
In de periode van 2018 tot 2020 werd meerdere malen gezocht in het water in Liessel naar aanwijzingen over wat Martens en Hölskens was overkomen. “Ik heb het altijd vreemd gevonden dat ze nooit medewerkers hebben ondervraagd en mij dus ook niet”, zegt Jos. “De laatste keer hebben ze ook gezocht in een stuk dat destijds nog helemaal niet uit water bestond. Zinloos dus en vooral voor de nabestaanden heel triest, want die krijgen daardoor weer hoop op opheldering.”
In de 50 jaar bij de kalkzandsteenfabriek heeft Berkers flink wat collega’s zien komen en gaan. Veel van hen waren afgelopen zaterdag ook bij zijn receptie in de Zeilberg aanwezig. Daarnaast wisselde directie en management van het bedrijf meerdere keren in die halve eeuw. De fabriek werd in 1954 opgericht Boudewijn Gijsbertus van den Brink en zijn zoon Bert. Die laatste verkocht het bedrijf in 1988 aan de Zweedse groep Euroc.
“Al die directeuren die er zijn geweest; ik heb ze allemaal overleefd.”
Nadien had de kalkzandsteenfabriek diverse eigenaren, waaronder de Duitse groep Haniel. In 2003 werd het Xella-concern, waartoe de fabriek nu behoort, afgesplitst van Haniel. Sindsdien luidt de naam: Xella Kalkzandsteenfabriek Hoogdonk BV. “Al die directeuren die er zijn geweest; ik heb ze allemaal overleefd. Er was er ooit eentje die me weg wilde hebben, maar dat is hem nooit gelukt”, vertelt Jos met een lach.
De laatste paar jaar werkt hij niet meer om de hoek van zijn huis in Liessel, maar bij Kalkzandsteenfabriek De Hazelaar in het Limburgse Echt. “Dat is zo ontstaan nadat D’n Brink werd gesloten”, legt Jos uit. “Ze winnen er sinds kort wel tijdelijk weer zand, maar ik werk nu op de locatie in Limburg. Dat is op zich wel goed geregeld, want je wordt elke dag met een busje opgehaald en weer thuisgebracht. Je moet er natuurlijk vanwege de reis wel wat vroeger uit.”
Berkers heeft nog 17 maanden werk voor de boeg.: “Ik werk op dit moment al een dagje minder in de week. Op woensdagen ben ik vrij en kan ik de ‘batterij weer even opladen’. Die vrije dagen worden er in de komende tijd meer en uiteindelijk kan ik over een kleine anderhalf jaar met pensioen. Vervelen gaat hij zich na het afsluiten van de periode bij de kalkzandsteenfabriek zeker niet: “Dan heb ik meer tijd voor mijn kleinkinderen en mijn hobby’s”, zegt Jos. Daarnaast is hij fervent luisteraar van DMG Radio: “Dus ik kom mijn tijd wel door!”
Foto/video: Ivan van Oosterhout/DMG/DeurneWiki/Jos Berkers
