Voor de familie Aldenzee is het perceel aan de Helmondseweg 90 in Deurne al decennia lang een bijzondere plek waar veel herinneringen zijn gemaakt. Het was de plaats waar 70 jaar lang werd gewoond door de familie; eerst door ouders Harrie en Mien en later door zoon Toon. Zaterdagochtend kwamen kinderen Piet, Toon, Diny, Jan, Truus, Ge en Louis samen om symbolisch afscheid te nemen van hun plekje. Het huis is verkocht en vanaf halverwege volgende maand woont er voor het eerst iemand die niet familie is.
Om de bijzondere periode van 70 jaar af te sluiten, kwamen de kinderen bij de woning nog één keer allemaal bij elkaar om mooie herinneringen op te halen, met ook in gedachten hun ouders en broer Sjaak die er niet meer zijn.
Klein huisje
Het huis dat er tegenwoordig staat is niet het eerste pand dat huisnummer 90 van de Helmondseweg op de gevel had staan. “Toen mijn ouders daar in 1955 kwamen wonen, stond er een heel klein huisje”, weet Truus Lutters-Aldenzee nog. “En dan moet je nagaan dat we met z’n tienen waren. Als je het ziet, dan geloof je het gewoon niet. Ik geloof dat die woning in 1947 werd gebouwd.”
Truus vertelt dat vader Harrie de nieuwe woning zelf heeft gebouwd: “Hij was aannemer, dus dat was wel aan hem toevertrouwd. Mijn moeder had al vaker haar wens voor een bungalow uitgesproken. Ik geloof dat het huis in 1976 of 1977 is gebouwd.” De tijd dat Harrie en Mien er samen konden doorbrengen was helaas niet van lange duur. “Mijn vader overleed in 1980. Daarna heeft mijn moeder er gewoond, totdat ze naar een verzorgingshuis verhuisde”, legt Truus uit.
Maar daarmee eindigde het verhaal van het familie-eigendom nog niet. “Alle kinderen hadden allemaal al een woning in de buurt en ons ouderlijk huis dreigde toen dus al een eigenaar van buiten de familie te krijgen. Maar mijn broer Toon die buiten Deurne woonde, wilde ook weer graag hier in het dorp komen wonen, dus die is er toen ingetrokken.”
Stookhout
Het aantal herinneringen aan de tijd op de Helmondseweg 90 is groot, dat blijkt al snel tijdens de bijeenkomst op zaterdagochtend. Voor Truus is er één moment dat haar meteen te binnen schiet: “Mijn vader had achter in de tuin een werkplaats waarin we ook wel eens een fuif mochten houden. Toen we bezig waren met de voorbereidingen daarvoor, kwamen we een aantal oude stoelen tegen. Omdat we voor de haard hout nodig hadden, hebben we die toen stuk geslagen en gebruikt om op te stoken.”
Dat bleek achteraf niet zo’n handige actie, weet Truus nog: “Mijn vader vroeg op een gegeven moment waar zijn antieke stoelen waren gebleven. Die hadden wij dus als stookhout gebruikt, terwijl hij die eigenlijk nog wilde opknappen.” Die herinnering is slechts één van de velen die zussen Truus en Diny en broers Piet, Toon, Jan, Ge en Louis voor altijd samen bij zich dragen en die hen altijd weer even terug kan brengen naar de tijd aan de Helmondseweg.
Foto’s: Harold van der Burgt/familie Aldenzee
