“Het is het mooiste lied over een dorp ooit geschreven”, zegt directeur Katjuscha Otte van Museum De Wieger over het lied Het Dorp. Afgelopen dinsdag zou de schrijver van het nummer, Friso Wiegersma, honderd jaar zijn geworden. Het museum, gevestigd in het geboortehuis van Friso, trakteerde bezoekers daarom op een taartje. “Wel jammer dat de naam Deurne nergens genoemd wordt in het bekende lied.”
Misschien is het niet noemen van de plaatsnaam Deurne juist een deel van het succes. Dat beseft museumdirecteur Katjuscha Otte van De Wieger ook. “Nu voelt iedereen nostalgie bij de woorden als: langs het tuinpad van mijn vader. Dit kan over ieder dorp gaan.”
Knokpartij
In Deurne werd dinsdag niet alleen stilgestaan bij de honderd jaar die Friso zou zijn geworden, maar ook bij het feit dat het zestig jaar geleden is dat hij Het Dorp schreef. Het monumentale pand is net een paar jaar ouder dan Friso en werd in 1922 gebouwd in opdracht van zijn vader Hendrik Wiegersma.
Hendrik was een bekende verschijning. In De Wieger had hij zijn gezinswoning, zijn huisartsenpraktijk en atelier. Hij bleek geen onverdienstelijk kunstenaar en schrijver. En een smeuïg detail: hij was niet vies van een knokpartij. Dat laatste weet het Brabants Historisch Centrum te vertellen. Volgens die organisatie had Wiegersma in 1928 zijn eerste tentoonstelling in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Als huisarts wist hij bovendien de kindersterfte in Deurne en omgeving terug te dringen.
Gouden duo
Kunst en creativiteit zat in de genen van Friso. Hij bleek een gouden duo met zijn levenspartner cabaretier Wim Sonneveld die zijn liedteksten letterlijk een podium gaf. Daarnaast maakte hij decors en schilderijen. Dat werk, samen met dat van zijn vader, is te zien in De Wieger.
Museumdirecteur Otte heeft altijd het gevoel dat ze de familie Wiegersma voelt wanneer ze het pand betreedt. “Er ligt hier zoveel geschiedenis dat het bijna tastbaar is.” Veel is ook echt fysiek aanwezig, zoals schilderijen en tekeningen. Toch ervaart de museumdirecteur de meeste verbinding met het verleden in de tuin. “Dé tuin”, benadrukt ze nog maar eens even. “Daar zie je de bomen waar Friso over schreef. Ze staan er nog steeds. En hier ligt het tuinpad.”
In deze tuin komt bij bezoekers vanzelf de liedtekst in gedachten voorbij: En langs het tuinpad van m’n vader. Zag ik de hoge bomen staan. Maar die dromerige staat wordt ruw verstoord wanneer je beseft dat er meerder tuinpaden in de tuin zijn. Over welk tuinpad gaat het nou precies? Alsof de museumdirecteur gedachten kan lezen: “Er waren toen ook verschillende tuinpaden, maar waarschijnlijk vond Friso tuinpad beter klinken dan tuinpaden.”
Bekijk hieronder de videoreportage van Omroep Brabant.
Bron: Omroep Brabant Tekst: Femke de Jong
Foto: Josanne van der Heijden
