Jan van Mullekom zou vorige week woensdag vijftig jaar zijn geworden, maar die mijlpaal moest zonder hem gevierd worden. De pluimveehouder uit Helenaveen kwam in 2022 tijdens een gewelddadige overval in zijn woning aan de Lagebrugweg om het leven. Hij laat een vrouw en een zoon en dochter achter. Zijn weduwe Simone* heeft als eerbetoon een website aan hem gewijd. “Hopelijk beweegt deze site mensen die meer weten over de moord ertoe om hun tips te delen.”
In eerste instantie is janvanmullekom.nl een ode aan de vermoorde pluimveehouder. “Dit jaar zou Jan op 11 december vijftig jaar zijn geworden. Het voelde voor mij goed om ter ere van deze mijlpaal de website te lanceren. Normaal gesproken, zet je een pop in de tuin, maar dat is niet passend. Ik houd nog steeds zielsveel van Jan en wilde zijn verjaardag niet zomaar voorbij laten gaan. Hij mag nooit vergeten worden.”
De hoop is dat de website meer schot brengt in het onderzoek waarbij onder meer Team Grootschalige Opsporing (TGO) en specialisten van de Forensische Opsporing zijn betrokken. Simone wil met haar verhaal mensen met meer informatie over deze zaak aansporen om hun tips te delen: “We willen weten wat er gebeurd is. Jans gezin, familie en vrienden hebben recht op antwoorden. De daders moeten gestraft worden voor wat ze hebben gedaan. Daarom is elk stukje informatie zo essentieel, omdat het de oplossing voor deze puzzel kan zijn. Ik weet heel goed dat het eng is om naar voren te treden, omdat je bang bent voor de gevolgen. Daarom kun je ook anoniem informatie geven. Dit kan bij de politie, een journalist of misdaadverslaggever. Het zou het onderzoek ontzettend helpen als mensen na het lezen van dit artikel hun mond open durven te doen.”
Amper te bevatten
De weduwe hoopt ‘met heel haar hart’ dat er nieuwe aanknopingspunten voor het onderzoek komen: “Zolang de moordenaars vrij rondlopen, regeert de angst. Pas als de daders opgepakt worden, wordt het veiliger en is er sprake van gerechtigheid. Dat hopen de kinderen en ik. Tippen kan ook anoniem Daarnaast wil ik dat niemand meemaakt wat ons gezin is overkomen.”
Het is voor Simone heel moeilijk om te omschrijven hoe groot de impact van de dood van Jan is op haar leven: “Het is amper te bevatten. Tot op de dag van vandaag ervaren we de klap alsof het gisteren plaatsvond. Ik merk dat sommige mensen het lastig vinden om me aan te spreken of op bezoek te komen. Het is een begrijpelijke reactie, maar het maakt ons wel erg eenzaam in ons verdriet.”
Puberteit
De weduwe zou het fijn vinden als mensen weer naar haar toekomen: “Ik kan nu weer praten over wat er gebeurd is. Dat was in het begin wel anders. Therapie hielp me enorm en ik kan beter verwoorden hoe ik me nu voel. De kinderen kunnen op school gelukkig ook hun verhaal kwijt. Ik denk dat de echte klap voor hen nog moet komen. Dat zal waarschijnlijk rond de puberteit zijn. Dan willen ze ook weten wat er precies gebeurd is met hun vader. Ik hoop dat de antwoorden ooit komen, want ik kan ze niet geven. ‘Mama snapt het ook niet’, is het enige wat ik kan zeggen tegen ze.”
Tot overmaat van ramp is er meerdere malen ingebroken in het huis. “We zijn regelmatig naar de woning teruggegaan, maar er zijn door inbrekers zoveel vernielingen aangericht dat het voorlopig niet bewoonbaar is. Een aannemer moet nog veel herstellen”, verzucht Simone.
Mooi mens
Ze herinnert haar man als een liefhebbende echtgenoot: “Jan was een slimme man die veel waarde aan het gezinsleven hechtte. Hij noemde zichzelf ‘agrarisch ondernemer’ en geen boer. Je moest volgens hem echt kunnen ondernemen om het in deze sector te redden. Hij was goed in wat hij deed en stond voor iedereen klaar. Als iemand in de problemen zat, was hij er. Jan was rustig en liet iedereen in zijn waarde. Hij oordeelde zelden over anderen, omdat hij vond dat dat niet aan hem was. Die houding heb ik altijd enorm bewonderd. Hij was een mooi mens.”
Jan leeft voort in zijn kinderen, vertelt zijn weduwe: “In mijn zoon en dochter zie ik hem terug. De jongste is erg nieuwsgierig en dat vond Jan altijd zo mooi aan haar. Mijn zoon lijkt qua denkwijze op zijn vader. Net als Jan houdt hij niet van ‘onnodige’ veranderingen. Als peuter verfrommelde hij een keer een papertje waarop ik de nieuwe indeling van de meubels had geschetst. Net als ‘pa-lief’ vond hij dat geen goed plan. Hij pakte het door hem verkreukelde papiertje en gooide het in de prullenbak. Ik hoor Jan in gedachten weer heel hard lachen. Ik leer dankzij mijn kind meer over zijn vader en begrijp nu ook beter hoe hij dacht. Jan was geen echte prater.”
Herinneringen delen
Simone ervaart gelukkig ook veel steun vanuit haar directe omgeving. Het geeft haar kracht om door te gaan en de herinnering aan Jan in ere te houden: “Kort na zijn overlijden kwamen er een paar mensen naar me toe om me te steunen. Een vrouw stuurt me dagelijks een berichtje met inspirerende teksten erop. Dat helpt me enorm. Ook hebben de buren me ontzettend goed geholpen en gesteund. Laatst trok iemand de stoute schoenen aan en sprak me aan in de supermarkt. Ze bood haar excuses aan dat ze zo lang niets van zich had laten horen. Ze vond het lastig om me aan te spreken. Ik vind het echt heel knap dat ze dat deed. Dat doet me heel veel.”
Simone gaat ook bloggen voor de website: “Met mijn verhalen wil ik mensen aanzetten om ook te schrijven. Ik hoop dat mensen hun herinneringen aan Jan delen. In de pluimveewereld wordt hij erg gemist. Mijn hoop is dat mensen hun ervaringen met mijn man gaan posten ter nagedachtenis aan hem.”
Lees ook: Nieuwsdossier – Moord op Jan van Mullekom
* Echte naam bekend bij de redactie.
Foto: familie Van Mullekom
