Ze is altijd bezig om het mensen naar de zin te maken; wie regelmatig het gemeenschapshuis in de Walsberg bezoekt, weet meteen over wie het gaat. Anita Manders verzorgt gasten van het Gerardushuis al zo’n veertig jaar, maar draagt binnenkort het stokje over aan Elly en Marijn van de Mortel.
De meeste mensen kennen Manders niet anders dan dat ze in de weer is met koffie en thee, stoelen klaarzetten, zalen poetsen en soms zelfs een driegangen maaltijd bereiden. Toch zal ze vanaf 1 mei niet meer te vinden zijn in het Walsbergse buurthuis. Ze gaat van haar vervroegde pensioen genieten.
Afkicken van het werk
“Ik ga eerst een jaar afkicken”, zegt de beheerder met een lach, maar ook met een serieuze ondertoon. Al sinds 1984 is ze het gezicht van het Gerardushuis. Eerst samen met haar ex en vanaf 2009 helpt haar huidige man Koert met technische zaken.
“Ik stop omdat het werk me te zwaar wordt. Vaak ben ik zeven dagen per week hier. Vooral in de avonden en weekenden is er veel te doen. Als een vergadering bijvoorbeeld om vijf uur is afgelopen, moet de zaal om zes uur alweer klaar staan voor een vereniging.”
Al die jaren heeft Anita met plezier het bezoekers naar hun zin gemaakt. Verschillende lokale verenigingen hebben er hun thuishonk. Organisaties zoals ZLTO en De Zorgboog houden er vergaderingen. Er zijn bijscholingen van bedrijven. En mensen huren zalen af voor feesten en recepties.
Een van de hoogtepunten vindt ze het Ziekentriduüm, een driedaags evenement voor chronisch zieken dat vroeger gehouden werd. “De patiënten woonden diverse missen bij in de kerk hiernaast, die toen nog in bedrijf was. Daartussen kwamen ze hier eten en drinken. Dat was zo’n dankbaar werk om te doen, want die mensen kwamen anders nooit buitenshuis.
Nieuw maar met ervaring
Het nieuwe beheerderspaar, Elly en Marijn van de Mortel, zorgt ook graag voor mensen. Marijn was vroeger kok en is nu hovenier. Samen beheren ze de kantine van Sportpark Leeuwkensbroek. “We hebben altijd tegen elkaar gezegd: ‘Als de kans komt om een gemeenschapshuis te runnen, dan doen we het.’ Nu is het zover.”
Per 1 mei krijgen ze de sleutels overhandigd. Dan beginnen ze met het leiden van de dagelijkse gang van zaken. “We willen zorgen dat de verenigingen zo min mogelijk last hebben van de overgang. Het helpt dat we al wat mensen kennen in de Walsberg. Natuurlijk hebben we nieuwe ideeën, maar daar wachten we nog even mee.”
Het contact met de bezoekers is wat de huidige beheerder het meeste gaat missen, verwacht ze. “Mensen vertellen alles aan mij, de leuke dingen, maar ook minder leuke dingen. Soms komen ze een bedankje brengen als ze tevreden zijn over de verzorging. Dat vind ik mooi.”
Wat ze zeker niet gaat missen, is het gebrek aan vrije tijd. “Ik kon zelf nooit bij een club of zo, omdat ik bijna iedere avond hier was. Ik kijk er ook naar uit om eens een middagje te fietsen met mijn man. Maar eerst ga ik naar mijn zoon die in Zweden woont.”
Afscheidsreceptie
Eigenlijk was Manders van plan om met de stille trom te vertrekken, maar dat zit er niet in na zoveel jaren trouwe dienst. “Ik blijf liever op de achtergrond en zorg dat alles loopt.” Het zal dan ook niet meevallen als ze op 28 april zelf in de spotlight staat en verzorgd wordt. De stichting die eigenaar is van het gemeenschapshuis houdt dan een afscheidsreceptie voor haar tussen 11.00 en 14.00 uur.
Foto’s: Josanne van der Heijden
