Hij moet tegenwoordig wat rustiger aandoen, maar is ook al 104! De altijd vrolijke meneer Dortant werd woensdagochtend verrast door wethouder en locoburgemeester Marinus Biemans die hem kwam feliciteren in verpleeg- en verzorgingshuis De Nieuwenhof in Deurne.
“Onze oudste inwoner van Deurne die vandaag 104 kaarsjes mag uitblazen. Toen ik met hem over de gang ging werd hij door iedere bewoner en verpleegkundige even aangeklampt en gefeliciteerd”, vertelt Biemans.
Dolletje
Meneer Dortant die werd geboren in 1919, is nog altijd in voor een dolletje weet de wethouder. “Even lachen naar het vogeltje”, roept Biemans en de lach verschijnt meteen op het gezicht van de jarige. “Ondanks dat meneer Dortant meer rust nodig heeft – maar hé 104 – is zijn tevredenheid en vriendelijkheid echt ontzettend groot! Mooi wat hij daarmee teweegbrengt! Ik zie het als een wijze levensles”, zegt Marinus Biemans.
Drie gulden
Dortant werd geboren in het Limburgse Heerderheide en bracht zijn jeugd en volwassen leven ook door op Limburgse grond. Hij kijkt terug op een fijne jeugd, maar wie denkt dat hem alles is aan komen waaien heeft het mis. Al op zijn veertiende moest hij aan het werk om te voorzien in de kost. Voor drie gulden in de week werkte hij keihard in een bakkerij. Wat hij verdiende moest hij afgeven aan zijn ouders zodat er voldoende geld was om het twaalfkoppig gezin te onderhouden.
Broodbezorger
Na enkele jaren in de bakkerij ging Dortant aan het werk in de mijnen, uiteindelijk gaf hij hier de brui aan en werd hij broodbezorger. Dit werk lag hem een stuk beter maar na enige tijd was zijn vrouw in verwachting van hun tweede kind en had hij geen andere keus dan toch weer de mijn in te gaan. Hij werkte hier zo’n twintig jaar en wat hij zich er vooral nog van herinnert is het gevloek en getier van de bazen: “Verschrikkelijk vond ik dat, maar dat was hoe het ging.”
Acrobatische capriolen
Na gedane arbeid is het goed rusten, maar niet voor meneer Dortant. Want al sinds zijn jeugd vindt hij vertier in sport. Al vanaf zijn dertiende jaar was hij lid van een kunstwielerclub. Boeken vol foto’s heeft hij, die getuigen van de acrobatische capriolen die hij uithaalde.
Verzorgingstehuis
Toen de gezondheid van zijn vrouw achteruit ging, verzorgde Dortant haar thuis in het Limburgse Brunssum. In 2013 werd dit te zwaar voor hem, maar in de omgeving was bij geen enkel verzorgingstehuis plek voor het echtpaar. In de Nieuwenhof waren wel mogelijkheden en zo trad het stel in de voetsporen van hun dochter, die al jaren in Deurne woont.
Draai gevonden
Mevrouw werd opgenomen op een verpleegafdeling en meneer betrok enkele verdiepingen hoger een kamer. Van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat zat Dortant aan de zijde van zijn grote liefde. Toen zij enkele maanden later overleed had de kwieke weduwnaar al zo zijn draai gevonden op z’n nieuwe stek, dat hij besloot te blijven in Deurne.
‘Blijven ademen’
“Ik mis mijn vrouw heel erg, maar ik ga niet in een hoekje zitten want dan houd ik het niet uit. Ik heb geen zin om over nare dingen te praten, ik maak liever schik.” Volgens de altijd vrolijke Dortant is er geen geheim waarmee je 104 wordt: “Het is heel simpel, je moet gewoon blijven ademen.”
Foto: Facebook Marinus Biemans
