Wie zaterdagochtend in de Walsberg was, heeft wellicht de karavaan van cornhole-spelers door de wijk zien trekken. Vanwege het extreem natte veld op Sportpark Leeuwkensbroek verplaatste het toernooi zich naar de gymzaal van de Gerardusschool. De plek waar vijf jaar geleden de eerste, en nog enige, Nederlandse club begon met pitzakken werpen.
Oprichter van de Zakkensmijters Walsberg (ZSW) is de 67-jarige Karel Sleegers. Hij ontdekte de sport in Duitsland en is sindsdien warm pleitbezorger ervan. “Het is heel laagdrempelig. Iedereen kan het leren. Leeftijd of conditie spelen geen rol. Je moet alleen de worp hebben.”
In een notendop
Sleegers doelt op de manier van gooien van de vierkante zakjes richting het spelbord dat op acht meter afstand staat. Dat bord is 1.20 meter lang en loopt in een helling omhoog. Bovenin zit een gat. Als de zak daarin gaat, krijgt een speler drie punten. Ernaast, maar wel op het bord betekent één punt. Wie het eerst 21 punten heeft, wint. Dat is cornhole in een notendop.
Tijdens het vierde toernooi dat ZSW organiseert, kunnen onervaren spelers en het publiek de kunst afkijken van (inter)nationale en prijswinnende deelnemers. De zakken zoeven op en neer van de ene naar de andere kant tijdens het dubbelspel. Met een doffe klap komen ze terecht op het houten bord. Spelers werpen niet recht vooruit, maar in een boog.
Internationaal gezelschap
34 deelnemers strijden vandaag om de beker als duo en/of als single player. Dat waren er de eerste keer nog maar 12, verhaalt de initiatiefnemer. “En dat was vooral familie. Nu hebben we mensen uit Duitsland, Luxemburg, België en Nederland. Er doen ook twee Amerikanen mee die gelegerd zijn op de vliegbasis in Volkel.”
Dat internationale gezelschap is mede te danken aan de inspanningen van ZSW bij buitenlandse wedstrijden. “We spelen regelmatig in andere landen. Dan hebben we meteen goed contact. Er ontstaan nieuwe vriendschappen door cornhole. Die vrienden nodigen we vervolgens weer uit om hier te komen.”
Oorsprong in Amerika
In hun eerste dubbelwedstrijd speelt de Deurnenaar samen met zijn neef Timo Sleegers tegen de Amerikanen Jacob Babich en John Knight, ofwel ‘Double J’. Ze verliezen nipt met 21 – 20. Dat is een knappe prestatie als je bedenkt dat het Nederlandse duo pas vijf jaar aan deze sport doet en het Amerikaanse ermee opgegroeid is.
Cornhole bestaat in de Verenigde Staten al veertig jaar. Aanvankelijk gebruikte men zakjes gevuld met mais, ofwel ‘corn’, vandaar de naam. Vanwege het gruis dat erbij vrij kwam, stapten de Amerikanen over op granulaat. De officiële bond, American Cornhole League, organiseert toernooien voor amateurs en professionals. Die laatsten kunnen soms duizend dollar per wedstrijd winnen.
Populariteit groeit
Zo ver is het in Nederland nog niet, maar Sleegers en zijn familieleden zijn niet meer de enige enthousiastelingen in ons land. Langzaam maar zeker ontdekken meer mensen het spel. “De meeste doen het in een klein groepje, niet in clubverband. Wij zijn tot nu toe de enige officiële club. Daarom hebben we ook leden die van buiten de regio komen, zoals uit Nijmegen en Doenrade.”
Dat het pitzakwerpen in populariteit toeneemt, blijkt ook uit het feit dat er onlangs een bond voor is opgericht. De Nederlandse Cornhole Bond (NCHB) hield in april haar eerste NK op Papendal, waar Karel en Timo er met de hoofdprijs van doorgingen. De bond wil de sport in Nederland verder ontwikkelen. Sleegers hoeft dus niet meer in zijn eentje de kar te trekken.
Foto’s: Harold van der Burgt
