Al meer dan zestig jaar schittert Thea Mansvelders in de carnavalsoptocht van Deurne. Prachtig uitgedost, parmantig paraderend, een stralende glimlach op het gezicht. Bijna 90 is ze nu, maar de liefde is nooit minder geworden. Carnaval vieren, daar is het kleine vrouwtje uit Deurne groots in.
Pientere oogjes heeft ze, een snelle tred en een mond die bijna niet stil staat. Aan niets merk je dat Thea 89 is. Ze straalt als ze over carnaval praat en haar geheugen werkt nog altijd feilloos.
‘Maakt me heel gelukkig’
Talloze keren liep ze mee in de optocht van Peelstrekelrijk. Heel sporadisch moest ze verstek laten gaan, bijvoorbeeld omdat ze hoogzwanger was, of de optocht werd gecanceld door sneeuw of corona. “Maar verder ben ik er altijd bij geweest, hoor. Die onderlinge sfeer, daar hou ik van”, zegt ze. “Een praatje maken, feest vieren, het kost niks en maakt me heel gelukkig.”
“Carnaval vroeger, dat was altijd dansen in Zeilberg, da’s wel het schoonste plekske van de Peel, hoor. Daarna gingen we met z’n allen gearmd naar de Markt in Deurne, waar het feest verder ging tot laat in de nacht.”
“Dan stonden we allemaal op een rijtje te kussen.”
Ondeugend was ze ook, in haar jonge jaren. “Dan ging ik met een leuke jongen naar buiten waar een lange heg stond, en dan stonden we allemaal op een rijtje te kussen. Een dikke jas aan, want het was heel koud.” Knipogend: “Maar je kreeg het toch wel warm, hoor.”
Circus ’t Hoefke
De eerste keer dat ze door de straten van Deurne paradeerde, was in 1959. Ze had zich verkleed als amazone, compleet met zweepje. Een oude zwart-wit foto toont een jonge vrouw in een kortgerokt pakje met pofmouwtjes. “Het rokje had ik gemaakt van een oud gordijn”, vertelt ze. “En de hoed was van karton. Ik was geïnspireerd door Circus ’t Hoefke, dat wel eens neerstreek in het dorp. Twee vriendinnen van me waren koorddanseres en slangenmeisje.”
Lees ook: Carnavalsveteraan Thea Mansvelders bundelt al haar optochtdeelnames
Bron: Omroep Brabant Tekst: Karin Kamp
Foto: Josanne van der Heijden
