Het lijkt zo simpel: je zorg voor wat amusement, knalt daar vijf kletsers bij, zorgt voor wat muzikale omlijsting en je bent klaar. Maar zo simpel als het lijkt, is het echt niet. Daar weten de leden van Carnavalsstichting De Pottenbakkers uit de Zeilberg alles van. Afgelopen zaterdag vond een succesvolle editie plaats van Toppers in de Ton. Een evenement dat jaren geleden ontstond na het gedwongen afscheid van het Kletskampioenschap van Groot Deurne, door de terugloop van de bezoekersaantallen.
Recensie door Martien van Rijt
Dat was een kampioenschap dat vooral bij de kletsers in hoog aanzien stond. Wist je in Zeilberg te winnen, nou, dan was je kostje wel gekocht! Het kritische publiek en de moordende concurrentie maakte dat je echt uitzonderlijk moest zijn om de kampioensbeker mee naar huis te kunnen nemen. Er was dan ook altijd sprake van spanning; de druk van presteren maakte dat menig kletser daaronder bezweek of al bij voorbaat besloot om niet voor de prijzen te gaan, maar er een try-out voor een klets in wording van te maken.
Succesformule
Toen het kletskampioenschap stopte, werd al snel voor een nieuwe opzet gekozen. Onder de noemer ‘Toppers in de Ton’ werden kletsers naar Zeilberg gehaald die niet voor een kampioenschap kletsten, maar een bijdrage leverden aan een leuke avond. De eerste versie was direct een groot succes. Nog altijd was er niet het aantal geïnteresseerden om het ook financieel tot een topper te maken, maar de mensen die kwamen, genoten.
Daarmee leek een succesformule gevonden te zijn, maar al snel bleek dat dit niet zomaar een vanzelfsprekendheid was. De volgende edities waren veel minder van kwaliteit, maar de organisatie van De Pottenbakkers wilde het bijltje er niet bij neergooien. En dat is maar goed ook, want de editie 2024 was er een om van de watertanden!
Onderscheid
Zaterdagavond 13 januari was de grote zaal van Sociaal Cultureel Centrum Den Draai er klaar voor. De Pottenbakkers hadden alles uit de kast gehaald om de sfeer te verhogen. De aankleding was geweldig in carnavalskleuren. Bovendien had men gemeend onderscheid aan te moeten brengen tussen zogenaamde VIPS en het ‘plebs’. Tafels met luxere stoelen, op plekken met beter zicht op het podium, die plaats boden aan mensen die dieper in de buidel wilden tasten. De mensen aan die tafels werden door de avond heen voorzien van een hapje bij het gebruikelijke drankje.
Gelukkig was het programma op het toneel wel voor iedereen gelijk! En dat betekende van een gelijk hoog niveau! Vanzelfsprekend opende de eigen dansmarietjes de avond met een optreden. De kletsers Rob Bouwman uit Helmond, Berry Knapen uit Heeze, Jorlan Manders uit De Mortel, Joep de Wildt uit Oudenbosch en Frans Bevers uit Oirschot waren stuk voor stuk kanjers. De ervaring van een Berry Knapen en Frans Bevers droop werkelijk van hun optredens af.
Kulverhaal
Berry Knapen leek zelfs emotioneel, toen hij vertelde dat het voor hem dertig jaar geleden allemaal begon in dezelfde zaal Den Draai. “Hier was mijn debuut en het is mooi dat ik hier weer terug ben.” En meteen weer met een knipoog: “Er is hier nog niets veranderd!”. Hij won meerdere malen het Kletskampioenschap van Groot Deurne en hij was en is nog altijd een graag geziene gast in Zeilberg.
Moeiteloos plakte hij de ene grap aan de andere als: ”Sinterklaas, tja, dat is ook een beetje moeilijk tegenwoordig, hè…, ’n priester die van kleine kinderen houdt… En wij dan maar zingen: ‘Hij komt, hij komt…’” Zijn eigen besmuikt lachen maakt dat het publiek smulde van zijn kulverhaal. Vooral zijn beeldend vertelde verhaal over zijn bezoek aan het toilet, in de tijd dat die ruimte een verlaagd plafond had gekregen om al het ingeslagen toiletpapier op te kunnen slaan, bracht bij menigeen de tranen op de wangen.
Losse moppen
Oude rot Frans Bevers (70), een gestopte eierboer, liet de mensen genieten van zijn belevenissen op zijn Boeren Bed & Breakfast. Zijn klets bevatte veel losse moppen, die gemakkelijk aan de rode draad waren opgehangen. Maar ook Bevers had de lachers op zijn hand. Mensen genoten en hij duidelijk ook!
Rob Bouwman wist als eerste kletser al snel het ijs te breken. Het publiek was overigens eerder al opgewarmd door Tlupt oit de hand. Het viertal uit Liessel, Neerkant en Vlierden nam de mensen mee op een vlucht als gezagvoerder en crew. Hun kwaliteit was duidelijk de interactie met het publiek. De stewardessen die de handelingen bij noodsituaties uit moesten beelden, werden zo uit de zaal geplukt. Een prima binnenkomer en opwarmer!
Tsinipla
Maar Bouwman had vervolgens een heerlijk kulverhaal als Alpinist. Toen hij dacht dat het hem makkelijker af zou gaan als Tsinipla (Alpinist, maar dan andersom), kwam hij bedrogen uit. “Ik moest eerst die berg op, boven een parkeerplek zoeken en dat viel al niet mee, dan die bult afdalen, wat ook al vele uren kostte en toen ik eindelijk beneden was, moest ik weer naar boven om mijn geparkeerde auto op te halen!” De mensen smulden van zijn gezanik.
Jorlan Manders was niet tevreden met zijn eerste opkomst en deed dat gewoon nog een keer over, zodat hij toch toegejuicht kon worden. Als Toontje altijd Pech vertelde hij dat hij een zware jeugd gehad had: ‘Mijn ouders zijn nooit gescheiden…!”. Een leuke klets, al was zijn afsluiting af en toe op het randje. Toch ging die platvloerse humor erin als koek in Den Draai.
Hoogtepunt
Het absolute hoogtepunt was het optreden van Joep de Wildt. Als schuchter kneusje startte hij zijn klets en velen hadden zoiets van: “Wat moet dit worden…”. Maar De Wildt bleek over enorme talenten te beschikken. Hij kreeg de zaal helemaal plat en zijn optreden werd maar beter en beter! Zijn slot was helemaal te gek. “Ik heb altijd gedacht dat Herman van Veen de leadzanger van de Bee Gees was…!” Hij bleek als manneke op zijn kamer boven, de muziek van Herman van Veen te horen, gedraaid door moeder, en de hits van de Bee Gees, gedraaid door vader. Hoe die twee muziekstijlen gelijktijdig klonken, bracht hij ten tonele, of eigenlijk ter tafel, want hij wandelde over de tafels heen tijdens zijn optreden. Een langdurig applaus viel hem ten deel.
De avond werd afgesloten door een drietal Helmonders dat al vaker op het podium stond bij De Pottenbakkers. Deze amusementsgroep ‘Applaus’ viel vooral op door de prima zang en met een accordeon als begeleiding kregen de drie het publiek makkelijk mee.
Een passend einde aan een mooie avond! Prins Ton van C.S. De Pottenbakkers had voor aanvang al verteld dat hij veel van de avond verwachtte, maar in zijn terugblik was hij bijzonder lovend over het gebodene. En terecht! Het was smullen van de koek die de organisatie de mensen voorgezet had. Niet voor niets bleven velen nog lang napraten, ook al was het inmiddels na middernacht.
Foto: CS De Pottenbakkers
