Ooit probeerden ze een andere toneelgenre, maar toen keerden ze snel weer terug naar de klucht. Toneelgezelschap De Klotlanders uit de Zeilberg heeft zijn specialiteit gemaakt van voorstellingen met een komisch karakter en doldwaze typetjes. Zo ook zaterdagavond tijdens de première van ‘Listige oorlogslusten’.
De grote zaal van gemeenschapshuis Den Draai is tot de nok toe gevuld. Het publiek heeft er zin in. Maar voor het zover is, krijgt het eerst nieuws uit Deurne voorgeschoteld. Presentator Ivan van Oosterhout, tevens DMG deejay, brengt de laatste stand van zaken over de strijd tussen generaal Karrespoor en kolonel Achterhof.
Die burgeroorlog tussen de republikeinen en loyalisten wordt niet beslist op het slagveld, maar in ‘Tanja’s Thuis’. “Een besloten club voor eenzame heren”, zoals eigenaresse Tanja, gespeeld door Marina van den Munckhof, haar bordeel steevast noemt.
‘Wow!’
Als het gordijn openschuift, blijkt dat de decorploeg van De Kotlanders weer haar beste beentje heeft voorgezet. Uit de mond van sommige toeschouwers klinkt een ‘Wow!’. De velours gordijnen en manshoge ramen met rode lampjes maken de setting van het verhaal meteen duidelijk. Kenmerkend voor een klucht zijn de vele deuren, vijf, die uitkomen op het toneel.
In de eerste scène wordt hier al volop gebruik van gemaakt. Generaal Karrespoor, een rol van Pieter Manders, draaft in zijn lange, witte onderbroek drie dames van plezier achterna. De ene na de andere ‘kamer’ wordt in gerend. Het tafereel zet de toon voor een ouderwets avondje lachen.
Portret met een twist
Karrespoors gezworen vijand is kolonel Achterhof, ofwel routinier Geert van Nunen. Hij is toevallig ook vaste klant van Tanja’s Thuis. De madam doet er alles aan om te zorgen dat de twee vechtersbazen elkaar niet tegenkomen in het bordeel. Uiteraard wil ze ze ook te vriend houden. Daarom heeft ze van beide heren een ingelijst portret dat ze met een handige twist naar believen kan ‘ophangen’.
Nog zo’n staaltje van inventiviteit is het luikje in de voordeur dat voor geestige situaties zorgt. Of het echt de bedoeling was dat dit luik los zou laten, blijft voor toeschouwers onbekend, maar het levert wel een mooi stukje (improvisatie)theater op. Tanja doet noodgedwongen met het luikje in haar hand de deur open en geeft het aan bezoeker Rudolf die het vervolgens weer vastzet.
‘Allemaal ouw vel’
Na de pauze gaat het tempo van het stuk omhoog en wordt de zaal meer betrokken bij het spel. Generaal Karrespoor houdt van sprookjes en speelt ‘De rattenvanger van Hamelen’ die schaars geklede jongedames zoekt. Vals spelend op zijn blokfluit kuiert hij de zaal in en moppert: “Het is hier allemaal ouw vel.”
Ook al lijkt alles in het honderd te lopen, op het einde komt het natuurlijk goed, zoals het in een klucht betaamt. De twee vijanden sluiten vrede. Er komt een verrassend nieuw portret aan de muur van Tanja’s Thuis te hangen. Ter afsluiting lopen alle spelers naar de bar voor een kleine afterparty met alle aanwezigen. Ook iets waar De Klotlanders bekend om staan.
Listige oorlogslusten wordt op 13 april, 11 mei en 18 mei nogmaals gespeeld in Den Draai. In het Parochiehuis in Bakel staat het gezelschap op 20 april op de planken. Kaartjes zijn verkrijgbaar op De Klotlanders.nl.
Foto’s: Josanne van der Heijden
