Drie jaar geleden konden de Deurnese Jane en de Zaandamse Jay nog geen noot spelen. Nu staan ze samen met de Helmondse drummer Antoine regelmatig op festivals en brachten ze onlangs hun eerste album uit. ‘Bring the Joints’ is wars van conventies en doet het lekker op zijn eigen manier.

En op die manier zijn ze al een aardig eindje gekomen. De band wordt steeds vaker gevraagd voor festivals, zoals het Amsterdamse Landjuweel. Ook ijveren ze voor deelname aan nationale muziekcompetities. Bij de Grote Prijs van Nederland lukte dit net niet, maar nu zijn ze in de race voor Eurosonic Noorderslag.

“Onze ambitie is om nog meer optredens te doen, liefst ook in het buitenland. En we willen professioneel worden”, zegt rapper, zanger en gitarist Jay, ofwel Ahih Jaihi. Hij vormt overduidelijk het middelpunt van de band. Stilzitten is lastig voor hem en stil zijn evenmin. “Ik ben altijd een beetje zenuwachtig als de media komt”, zegt hij giebelend.

‘Een rapper met gitaar is raar’
De Zaandammer oogt als een spring-in-‘t-veld maar weet wel degelijk hoe hij zijn band verder moet brengen. Hij promoot Bring the Joints veelvuldig op social media, maakt veel contacten in het wereldje en schrijft organisatoren van muziekevenementen aan. Tijdens het interview maakt hij foto’s voor zelfpromotie.

Rappen is voor hem een tweede natuur, maar tot drie jaar terug deed hij dit in andere bands, telkens van korte duur. Tijdens de lockdown in 2021 ging er een knop om. “Jane en ik, we vormen sinds zes jaar een stelletje, waren op bezoek bij haar opa en oma in Deurne. Op zolder vonden we een keyboard, basgitaar en gewone gitaar. Toen dacht ik: ‘Nu is de tijd om te leren spelen.’”

De twee dertigers leerden zichzelf gitaar en basgitaar spelen met behulp van filmpjes van internet. “We hadden allebei nog nooit een instrument gespeeld”, vult de Deurnese aan. “Maar we gingen enthousiast aan de slag en motiveerden elkaar.”

Al snel combineerde Jay het rappen met gitaarspelen. “Dat is best bijzonder in hiphop land. Een rapper met een gitaar vinden ze raar.” Jane zorgde voor de ‘steady baseline’ en een drumcomputer deed voorlopig de rest.

Sprong in het diepe
Ze zetten video’s van hun zelfgeschreven nummers online en hierop reageerde Piet Smulders, organisator van Sessie X, een Deurnes open podium voor nieuw talent. “De vraag om daar op te treden, kwam voor ons onverwacht. We hadden nog geen bandnaam of eigen drummer, maar Piet gaf ons de kans en ‘leende’ ons een drummer, dus zeiden we ja!”

Het was een sprong in het diepe, maar die beviel zo goed dat het koppel daarna er volledig voor ging. “We speelden op ‘AmsterJam’. Dat is een open jamsessie. De artiesten daar waren al wat stappen verder dan wij, maar ik dacht: ‘Yeah! We doen het gewoon.’”

Dat is zo’n beetje het levensmotto van de rapper-gitarist. Zelf verwoordt hij het als: “Ik spring de berg af voordat ik vleugels heb. Die groeien onderweg wel!” Zijn bandleden springen met liefde met hem mee. “Ik hou van die ambitie”, zegt drummer Antoine. “En ik haal het maximale uit mezelf om hem en Jane te dienen.”

‘Holy shit, die twee zijn muzikaal!’
Met zijn 49 jaar en ruime ervaring op het gebied van muziek, als professional en amateur, is hij een belangrijke katalysator. “Al sinds mijn elfde maak ik muziek. Ik heb in een rockband gezeten, kindertheater gemaakt en funk gespeeld, maar mijn hart ligt bij hiphop. Toen ik Jay en Jane tegenkwam, dacht ik: ‘Holy shit! Die twee zijn zo muzikaal. We gaan genieten!’”

En genieten is wat ze nu ook doen, vooral als ze op het podium staan. Jay: “Live optreden is mijn kick. Ik ga met het publiek in gesprek. Ik vraag hen bijvoorbeeld: ‘Wat vinden jullie belangrijk in het leven?’ Als daar het thema liefde uitkomt, dan pas ik daar onze setlist op aan.”

De hiphop band staat bekend om zijn interactie met de toehoorders. Hierdoor is hun optreden steeds weer anders. Antoine: “We zijn in dienst van de mensen. We spelen altijd met ons hart.” De titel van hun eerste album ‘Wishes of Bliss’, vrij vertaald ‘Wensen van gelukzaligheid’, zegt dan ook alles.

Inloopkast als studio
De totstandkoming van hun eerste elpee ging precies op de ‘spring in het diepe-manier’ van de leadzanger, vertelt Jane. “We wilden wel ooit een album uitbrengen, maar niet zo snel. Ik had zelf een visual gemaakt voor het nummer Wishes of Bliss om op streamingdiensten te zetten. Toen Jay het zag, zei hij: ‘Hé, die kunnen we ook gebruiken als lp cover.’”

Dankzij Jays connecties kon de Deurnese band op een kosten efficiënte manier het album opnemen bij Atlantis Studio’s in Amsterdam. Dat geldt in ieder geval voor kant A. Kant B is opgenomen in de studio ‘House of Mouse’, zegt Jane met een lach. “Dat is mijn kledingkamer. Daar komt nauwelijks geluid doorheen vanwege al die kleren die er hangen.”

Het is tekenend voor de eigengereidheid van de band. “Het liefst houden we alles zelf in de hand. Het is niet per se ons doel ergens een contract te tekenen.” “Ondertussen groeien we lekker door”, vult Antoine aan. “Ik weet zeker dat we volgend jaar nog vetter en beter klinken.”

Foto’s: Bring the Joints/ Ruth Hoeck