Om meer aandacht voor de Peelrandbreuk te krijgen, is er in samenwerking met Geopark Peelhorst en Maasvallei een boek verschenen onder de naam ‘Breuken in het land van Peel en Maas’. Donderdag werd in Natuurpoort de Peel in Deurne het eerste exemplaar overhandigd aan burgemeester Michiel van Veen van de gemeente Gemert-Bakel, die sinds deze week de nieuwe voorzitter van het Geopark is.
Hij kreeg het boek uit handen van Pierre Bos, de oud-burgemeester van de gemeente Boekel die vijf jaar geleden één van de oprichters was van Geopark Peelhorst en Maasvallei dat als doel heeft om de Peelrandbreuk internationaal bekend te maken en te proberen er een Unesco-status voor te krijgen.
In beweging
De Peelrandbreuk is een fenomeen waar je niet elke dag bij stil staat omdat het zo op het eerst oog niet te zien is. Toch zorgt deze breuklijn die van Roermond naar Uden loopt wel voor veel bijzondere geologische verschijnselen die de Peel op de grens van de provincies Noord-Brabant en Limburg uniek maakt. Door de breuk is de bodem in onze regio nog steeds in beweging en dat leidt soms tot aardbevingen dichtbij de breuklijnen zoals de beving in 1992 met het epicentrum nabij Roermond.
Vrijwilligers
In het boek ‘Breuken in het land van Peel en Maas’ dat is geschreven door onder andere Ronald van Balen en zo’n dertig vrijwilligers, wordt de invloed van de breuken tot op de bodem toe uitgezocht om het onzichtbare zichtbaar te maken. Er wordt uitgelegd hoe de breukzone in de aardkorst hoogteverschillen veroorzaakt in het landschap. Maar deze landschapsbiografie belicht ook de gevolgen van de Peelrandbreuk zoals de natuurlijke aardbevingen, het ijzerrijk kwelwater en moerassige omstandigheden in hooggelegen terreinen, de zogenoemde wijstgronden.
Unieke landschap
De geologie van de Peelrandbreukzone is in grote mate bepalend geweest voor het ontstaan van het unieke landschap. In deze smalle strook is een grote diversiteit aan planten en bomen te vinden. Het landschap en de bijzondere plantenwereld van de wijstgronden trekken ook veel diersoorten aan, variërend van libellen en vlinders tot zoogdieren zoals de woelmuis en waterrat.
Kwelwater
Tot het begin van de vorige eeuw had niemand echt kennis van de oorzaak van de verschijnselen van de breuken, maar toch werd er door de mens op allerlei manieren gebruik van gemaakt. Het kwelwater werd benut voor watermolens en beschermende grachten rond hoeves en kastelen en veen, zand, grind, leem en ijzeroer werden gewonnen. Ook was de Peel eeuwenlang een grensgebied, waar de breuk ook door streektaal en volksgebruiken liep.
Het boek is onder meer verkrijgbaar bij de website van uitgeverij Matrijs.
Foto: Facebook Marinus Biemans
