Zaterdagmiddag 23 mei signeerde schrijver Wim Daniëls zijn roman “Quarantaine” in boekhandel Berkers in Deurne, geheel coronaproof, onder een tent, achter plexiglas. DMG-fotograaf Harold van der Burgt was ook aanwezig en maakte onderstaande fotoreportage.
Saillant detail tijdens de signeersessie dat Wim werd bezocht door Tom van Nunen, zo meldt Daniëls op zijn Facebookpagina. Tom werkt op de TuEindhoven aan een belangrijk project om mensen die blind zijn geworden toch weer een deel van hun gezichtsvermogen terug te geven.
Jos van Nunen
Tom is de zoon van Jos van Nunen, met wie Wim bevriend was. “Jos is op vrij jonge leeftijd overleden”, schrijft Wim. “Met hem heb ik aardig wat reizen gemaakt, zoals een roemruchte reis naar Guinee-Bissau in Afrika. We waren jong en we waren met z’n drieën: Jos, mijn vriendin en ik. In Brussel waren we op de trein gestapt naar Lissabon, om van daaruit met het vliegtuig naar Guinee-Bissau te kunnen vliegen. Guinee- Bissau was een voormalige kolonie van Portugal en vanuit Lissabon kon je er met een goedkope vlucht naartoe. In Guinee-Bissau wilden we een vriend uit Oirschot opzoeken die er waterputten aan het aanleggen was”.
Maar toen ze in Lissabon aankwamen, bleken de piloten van de maatschappij waarmee zij moesten vliegen in staking te zijn. De enige optie was via andere vliegtuigmaatschappijen proberen te vliegen. Maar geld hadden ze nauwelijks. Hun eerste stap was om elke keer als ze een piloot naar de wc zagen gaan, ook naar de wc te gaan. En in die wc knoopten ze dan een praatje aan met de piloot, in de hoop dat die iets voor ons kon regelen. Aanvankelijk leverde dat weinig op, waarop ze ook nog iets anders bedachten. Ze gaven onszelf uit voor Nederlandse journalisten die voor een jongerenblad werkten en regelden een afspraak met enkele stakingsleiders voor een interview. Het gesprek met de stakingsleiders maakte duidelijk dat er weinig schot zat in de onderhandelingen en dat de staking nog wel even kon duren. Daarom zetten ze hun wc-begeleidingsbezoeken voort en dat leverde uiteindelijk toch resultaat op. Een piloot wist voor hen iets te regelen: een vlucht naar Zürich, van daaruit een vlucht naar Brussel (van waaruit ze nota bene een week eerder met de trein waren vertrokken), vandaar naar Senegal en vanuit Senegal naar Guinee-Bissau. Ook de terugreis was nog een heel avontuur, want de pilotenstaking was nog altijd niet helemaal voorbij. Maar het trio wist weer in Lissabon te geraken en van daaruit begonnen ze aan een lange liftreis terug naar huis. Wim bewaart aan Jos goede herinneringen .
Peelstrekel
Jos was in Deurne ook bekend als prins Jos d’n Uurste van Carnavalsstichting De Peelstrekels. Hij regeerde in 2012 over het Peelstrekelrijk als 52ste Prins.
Foto’s: Harold van der Burgt
