Tot begin 2022 werkte hij 70 tot 80 uur per week als zelfstandig loonwerker en liet hij zich door boeren in de regio voor diverse werkzaamheden inhuren. Daarnaast had hij een leuk gezin, bestaande uit zijn vriendin en drie kinderen. Wat Johan van den Heuvel toen nog niet wist, is dat dit van de ene op de andere dag allemaal zou gaan veranderen.

Hij werd blind, zijn inmiddels ex-vrouw vertrok omdat ze het het niet meer aankon en Johan woont voortaan alleen in Deurne. Daarom heeft hij via de LEVgroep een oproep gedaan om een ‘buddy’ te vinden: “Ik red me goed alleen, maar als de kinderen hier eens in de twee weken zijn, kan ik wel wat hulp gebruiken.”

Gezondheidsklachten
Het schrijnende verhaal van de 42-jarige Johan begint eind 2021 als hij een lading mest aflevert bij een boer in Someren. Hij loosde die zoals gebruikelijk in een put en op dat moment leek er nog niets vreemds aan de hand.

“Toen zag ik nog een heel klein beetje, maar al gauw genoeg daarna was het helemaal zwart. Als ik nu in de zon kijk, voel ik die wel, maar zie ik helemaal niets.”

Totdat hij even daarna gezondheidsklachten begon te krijgen: “Ik zag op een gegeven moment zwarte vlekjes en alles was wazig.” De ochtend erop wordt Johan wakker en kijkt hij naar de wekker: “Dat zijn cijfers van een centimeter of vier hoog, maar die kon ik niet lezen.”

Ook de rest van wat hij ziet is onscherp en donker. Zijn toenmalige vriendin ziet hij alleen nog als een schim. “Toen zag ik nog een heel klein beetje, maar al gauw genoeg daarna was het helemaal zwart. Als ik nu in de zon kijk, voel ik die wel, maar zie ik helemaal niets.”

Mierenzuur
De oorzaak van zijn blindheid is in eerste instantie een raadsel, maar dan blijkt dat zijn oogzenuwen zo ernstig zijn aangetast, dat herstel van zijn zicht eigenlijk onmogelijk is. Ook de zenuwen van zijn voeten blijken al in gevaar te komen. De oorzaak? Johan heeft mierenzuur in zijn lichaam, dat alle zenuwen wegvreet.

Over hoe die toxische stof in zijn lichaam is gekomen, moeten we terug naar de bewuste dag dat hij als loonwerker de mest loost bij de boer in Someren. Wat hij toen niet wist, is dat op het terrein in 2015 een drugslab heeft gestaan. “In die put heb ik na het lozen nog heel even gekeken. Niet met mijn hoofd erin, maar op een afstandje. Daar lagen blijkbaar nog drugsresten in die zijn gaan werken met de mest”, vertelt Johan.

Dampen en nevel
Ook de omgevingsdienst onderschrijft dat dit zeer waarschijnlijk de oorzaak is van zijn blindheid. “Ik heb die dampen en nevel hierdoor ingeademd. Hier krijg je niet direct last van, dat gebeurt afhankelijk van hoeveel je binnen krijgt een tijd later. In mijn geval dus een week of twee nadat ik met de methanol in de put in contact ben gekomen”, aldus Johan.

“Die avond voordat ik blind werd, heb ik mijn drie kinderen nog zien zitten. Dat was ook meteen de laatste keer. Je wereld verandert totaal in één nacht tijd.”

Het Nationaal Vergiftigingen Informatie Centrum (NVIC) in Utrecht zegt dat een vergiftiging door methanol vaak niet snel wordt herkend en daardoor dus te laat wordt behandeld. Het kan leiden tot visusstoornissen (blindheid), verzuring, ademhalingsdepressie en hartfalen. Bij Johan wordt een heftige behandeling gestart waarbij zijn bloed schoongespoeld moet worden: “Elke twintig minuten moest er via een infuus een nieuwe zak doorheen. Als ik iets later pas aan de bel had getrokken, was het gewoon einde oefening geweest.”

Ondertussen moet hij ook wennen aan het idee dat hij nooit zou kunnen zien. “Die avond voordat ik blind werd, heb ik mijn drie kinderen nog zien zitten. Dat was ook meteen de laatste keer. Je wereld verandert totaal in één nacht tijd”, zegt Johan. Na zijn verblijf in het ziekenhuis gaat hij meteen aan de slag om te revalideren.

Intensief programma
Om te leren omgaan met zijn blindheid gaat hij vier dagen per week naar Revalidatiecentrum Het Loo Erf in Apeldoorn: “Daar zijn ze gespecialiseerd in het begeleiden van mensen met een visuele beperking. Je verblijft er die dagen intern en krijgt een heel intensief programma. Ik heb daar echt heel veel geleerd.”

Niet alleen op Johan zelf heeft zijn blindheid enorme impact, ook voor zijn vriendin en kinderen vergt het aanpassingen. “Eerst werkte ik zes dagen in de week en nu zat ik ineens de hele dag thuis. Ik had natuurlijk ook daar hulp en ondersteuning nodig en daarmee belast je dan ook de mensen om je heen.” Johan en zijn vriendin trouwen in die periode nog wel, maar het huwelijk houdt niet lang stand. Na één jaar en twee maanden huwelijk gaan ze uit elkaar. Het gezamenlijke huis wordt verkocht en Johan trekt tijdelijk in bij zijn ouders in De Mortel.

Positieve instelling
Net zo gemotiveerd als Johan zijn revalidatie aanging, gaat hij ook door met zijn leven. Hij vindt een woning in Deurne en begint met zijn positieve instelling aan een nieuw hoofdstuk: “De reden om hier neer te strijken heeft te maken met de aanwezigheid van een treinstation. Ik heb me na de revalidatie erop gefocust om zo zelfstandig mogelijk te blijven. Dat geldt ook voor het reizen. Met het NS-station in de buurt kan ik toch nog ergens naartoe.”

“We doen wel spelletjes samen, die ik ondanks mijn blindheid nog kan spelen. Maar ik vind dat ze te veel bezig zijn met voor mij zorgen. Ze moeten gewoon kind kunnen zijn, dat verdienen ze!”

Eens in de twee weken verblijven de kinderen op zaterdag en zondag bij Johan. “Dat is eigenlijk het voornaamste waar ik wel wat hulp bij kan gebruiken. Hoewel ze het alle drie ontzettend goed doen en mij enorm helpen, zie ik natuurlijk niet waar ze mee bezig zijn”, legt Johan uit.

Met behulp van LEVgroep Deurne is hij op zoek naar iemand die hem kan assisteren wanneer de kinderen een weekend in Deurne zijn. “We doen wel spelletjes samen, die ik ondanks mijn blindheid nog kan spelen. Bijvoorbeeld dobbelspellen, daarbij kan ik de ogen op de dobbelstenen voelen. Maar ik vind dat ze te veel bezig zijn met voor mij zorgen. Ze moeten gewoon kind kunnen zijn, dat verdienen ze!”

Pretpark of dierentuin
Johan zou ze graag een keer meenemen naar een pretpark of dierentuin: “Daar heb je gewoon iemand bij nodig die wel kan zien wat er gebeurt. Ik hoop echt van harte dat er iemand is die daar eens in de twee weken tijd voor wil maken. De kinderen zijn echt super lief en sociaal en de hulp is niet zozeer voor mij bedoeld, maar voor hen. Ik wil dat mijn visuele uitdaging niet hun plezier in de weg staat.”

Mensen die Johan graag willen helpen, kunnen contact opnemen met LEVgroep Deurne door een email te sturen naar: sociaalteamdeurne@levgroep.nl.

Foto: still Nieuwsuur